Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu mu, Olgunlaşmamışlık mı?

By Caroline Miller at Child Mind Institute

Çalışmalar, sınıflarındaki en küçük çocuklardan bazılarının DEHB teşhisi alma olasılığının daha büyük çocuklara göre çok daha yüksek olduğunu gösteriyor. Bu, DEHB'si olmayan bazı çocuklara yanlış teşhis konulduğunu gösteriyor. Sadece daha az olgunlar. Ve daha az olgun olmak, hareketsiz oturma, dikkat etme ve sıralarını bekleme becerilerinin daha az olması anlamına gelebilir.

Çocukların yanlış teşhis almasını önlemek için, onları sınıftaki diğer çocuklarla değil, kendi yaşlarındaki diğer çocuklarla karşılaştırmak önemlidir. Çocuğunuzu test eden doktor, yalnızca öğretmenlerinden değil, çocuğunuzla zaman geçiren diğer yetişkinlerden bilgi almalıdır. Teşhisi yalnızca çocuğunuzun okulda nasıl davrandığına göre koymamalıdırlar. Çocuğunuz evde de duvarlardan sekerek mi hareket ediyor? O kadar dürtüsel mi ki incinmekten mi korkuyorsunuz? Sizi dinlemek yerine hayallere dalıyor gibi mi görünüyor?

Doktor ayrıca tam bir geçmişe sahip olmalıdır. Çocuğunuz iki veya üç yaşındayken nasıldı? Anaokulunda sorunlar ortaya çıkarsa, bu çocuğunuzun yeni kuralları olan yeni bir yere uyum sağlamaya çalıştığının bir işareti olabilir.

DEHB'yi olgunlaşmamışlıktan ayıran en büyük etken, çocuğunuzun hayatını ne kadar etkilediğidir. Çocuğunuz sürekli olarak ebeveynleriyle çatışma halinde mi? Kurallara uymadığı için oyun buluşmalarından dışlanıyor mu? Eğer öyleyse, değerlendirilmesi iyi bir fikirdir.

Doktorunuz dört veya beş yaşındaki çocuğunuzda DEHB olduğunu düşünüyorsa, tedavi için ilk seçenek ilaç olmamalıdır. Bunun yerine, önce davranış terapisini denemek iyidir. Kaygı ve travma da DEHB ile karıştırılabilir. Bu, doğru teşhisi aldıklarından emin olana kadar ilaç tedavisini ertelemenin en iyi nedenidir.